Bonsai Substraat en de Heilige Graal - part 3

Voor wie een introductie wil, zoek even part 1 en part 2 op via de zoekfunctie rechtsbovenaan op mijn blog. Dat brengt u tot mijn eerste 2 posts over het zeolietsubstraat dat ik gebruik.

Sinds ik zeoliet begon te gebruiken na een zoektocht van een jaar naar een goed ‘substraat’, ben ik gefascineerd gebleven door dit natuurlijk vulkanisch mineraal. Het zeoliet dat ik gebruik moet je eigenlijk meer exact omschrijven als clinoptiloliet. Ik ben dus geregeld verder op zoek blijven gaan naar nog meer info, in de vorm van onderzoek, studies, proeven. Wat ik via mijn blog zeker niet wou, is nog eens een zoveelste plek op internet creëren waar nog maar eens ad hoc over de zoveelste grondsamenstelling wordt gepraat. Dat is namelijk wat mij zelf nog het meest verbaasde, al die plaatsen waar je online beschrijvingen en beweringen vindt, maar die louter getuigen van een persoonlijk geloof (een soort onzichtbare hemel) dan wel van onderbouwde logica. En net die ernstige onderbouwing ontbreekt telkens als je verder leest of doorvraagt. En dat is toch net wat je wil, niet gewoon afgaan op ‘doe het zo’, maar zoeken naar meer en beter, en waarom.

Via dit ‘Part 3’ wil ik graag net enkele van deze zaken delen met de lezers van mijn blog. Het vraagt wat interesse in wetenschappelijke studies en onderzoek en geduld om na te lezen, maar het verrast af en toe, en het bevestigt vooral de goede keuze van clinoptiloliet al substraat, of onderdeel van substraat. De scheikundigen onder ons zullen er zeker ook plezier aan beleven.

Ik doe dit aan de hand van links, naar de betreffende studies of onderzoek. Bij elke link vermeld ik een samenvatting.

http://www.zeoponix.com/new_page_11.htm

De firma die ‘zeoponic producten’ vervaardigd die door NASA zijn ontwikkeld. NASA was de eerste om zeoliet te gaan gebruiken als substraat.
Via de knop ‘research’ vind je meer info. Samengevat gaat het om een combinatie van zeoliet en hydroponics. Men gebruikt een ‘geladen’ zeoliet (geladen met opgeloste mineralen in de vorm van kationen) in combinatie met traag oplosbare meststof (opgeloste mineralen in de vorm van anionen).
De expertise van NASA betwijfelt wellicht niemand. Voor NASA was de toepassing bedoeld als substraat om te gebruiken in de ruimte, en dat moest voldoen aan specifieke en hoge eisen.

http://www.benthamscience.com/open/toasj/articles/V004/23TOASJ.pdf
‘Granulare size effect of Clinoptilolite on Maize seedlings growth’ (the open agricultural journal, 2010).De eerste 2 paragrafen leiden in via ‘abstracten’. Meteen wordt de aandacht al gevestigd op de gekende eigenschappen van zeoliet.

In de 2^e paragraaf las ik iets opmerkelijks, iets herkenbaars. Namelijk de ‘mucigel’ waarvan sprake heb ikzelf ook gezien bovenaan in het substraat van enkele van mn bomen. Omdat ik niet wist wat het was heb ik deze verwijderd daar waar zichtbaar. Maar blijkbaar kan dit typisch zijn en is dit een goede eigenschap. Het betekent namelijk dat de wortelcellen, daar waar het zeoliet de oppervlakte raakt, tijdelijk mucigel vormt. Het zeoliet doet dus zijn werk omdat het zowel miscropisch als in korrelvorm (wat ik gebruik) de vorming van secundaire wortels bevordert en de groei van haarwortels stimuleert. Mucigel bevordert de penetratie van wortels in inerte substraten, maar ook de oplosbaarheid van organische stof en beschikbaarheid van nutriënten. Dit alles leest men verder uitgebreid na in de studie.

http://www.environmentalhealthclinic.net/wp-content/uploads/2007/11/role-of-clinoptilolite.pdf

“The role of clinoptilolite in organo-zeolitic-soil systems used for Phytoremediation” (university of Cambridge).Behalve bevindingen over de eigenschappen van zeoliet als groeimedium, gaat deze studie ook over de sanerende eigenschappen van zeoliet. Hier een copy paste extract uit de bevindingen:
Measurement of soil water suction pressure has shown that soil moisture is directly related to the amount of the zeolitic tuff amendment. It has also been found that the zeolite component of the soil system supports biofilm formation and this behaviour is thought to account for the additional plant growth in substrates containing extra untreated tuff. Similar trends are found for plants growing in clean and metal polluted soils. It is now clear that organo-zeolitic-soil systems offer an opportunity to re-vegetate land made barren by metal pollution and as a consequence, erosion and dissemination of contaminants are reduced. By harvesting metal tolerant plants it would appear feasible to recover metals and clean the rhizosphere simultaneously.

http://pearl.plymouth.ac.uk/handle/10026.1/711

Interessante studie over de duurzaamheid van zeoliet in/als substraat voor wat betreft behoud van voedingswaarde over langere periode, en over meerdere oogsten. Ook de goede ecologische score wordt besproken. Het betreft een vergelijking met ‘pumice’, een ander veelbesproken medium in bonsaicultuur, dus een echte aanrader. Een extract hieronder:Drainwater nutrient concentrations were, however, extremely low and reduced the potential pollution risk to the surrounding environment. Drainwater nitrate-nitrogen concentrations of below 10 mg 1'' were measured, compared with 100-300 mg 1.1 for pumice. Drainwater potassium concentrations were also comparatively low at < 20 mg 1'' for clinoptilolite and 200 mg 1" for pumice. Phosphorus concentrationsi n the drainwater did not exceed1 2 mg 1.1c, omparedw ith a maximum of 70 mg 1'1 in drainwater from pumice. The inclusion of phosphate rock (apatite) in with the clinoptilolite provided a source of phosphorus available to plants and the dissolution of apatite was regulated by the rate of absorption of phosphorus and calcium by plants. In all the experiments, clinoptilolite adsorbed ammonium-nitrogen and potassium, releasing calcium and sodium. However, concentrations of sodium released into the root zone were not harmful to plant growth. The average nitrate-nitrogen concentration of new, fully-expanded carnation leaves was 51.7% lower than the target levels. The nutrient loading of nitrogen and phosphorus regulated the overall yield of the crops evaluated in the experiments. The use of nutrient-loaded clinoptilolite to produce commercial crops and reduce environmental pollution by regulating the concentration of nutrients in the drainwater over long periods of time is further explored in the study.

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15880906
“Effects of drying on nitrification activity in zeoponic medium used for long-term space missions.”

Gerelateerd aan eerder NASA onderzoek. Conclusie is dat de nitrifiërende bacteria in zeopinic substraten ook voor langere tijd effectief en behouden blijft, als het in droge toestand wordt bewaard tot het gebruikt wordt. Dus ook na beplanting in tussentijdse droge periodes, is er geen of slechts beperkte schade.

http://www.science.org.ge/moambe/5-2/101-105%20Andronikashvili.pdf
“New Substrate of Prolonging Action on the Basis of Natural Zeolite and Brown Coal for Growing Agricultural Crops (2011)”. Studie van de ‘Georgian National Academy of Sciences.
Abstract/Conclusie:
On the basis of brown coal and natural zeolite (heulandite-clinoptilolite containing tuff) modified by ammonium and potassium cations a substrate has been developed; the bioproduction of plants grown on this substrate is 2.9 times higher than that grown on soil. This substrate is characterized by long continuous utilization in plant growing.

http://spinoff.nasa.gov/spinoff1998/ch3.htm
link met NASA.
Via de link komt u op een officiële pagina, die zonder omwegen enkele bevindingen over de goede eigenschappen van ‘zeoponics’ weergeeft.

En nog veel meer te vinden…