vooreerst, en voor wie 'part 1' nog niet zag, lees ook het andere blogbericht aub !
Part 2 gaat kort over de bewatering en bemesting die ik aanpaste, aan mijn nieuw 'substraat'
Bewatering:
Simpel: géén zorgen meer over hoe droog of hoe nat mijn substraat nog is, gewoon gieten, veel gieten, elke dag. Eén van de mooie eigenschappen van zeoliet is dat het goed maar dan ook zeer goed water opneemt en vasthoudt en geleidelijk terug beschikbaar kan stellen voor de plant, gezien het enorme poriënvolume en holtes in de korrels (miscroscopisch). Als je giet, giet door, het is niet zoals potgrondmengsels, je ziet meteen als er water genoeg gegeven is want dan komt het werkelijk uit de gaten van de pot gestroomd, en toch is het substraat goed verzadigd en wordt er genoeg in de korrels gehouden. Mijn indruk is dat het veel geleidelijker terug afgegeven wordt, en dus ook langer 'vochtig' blijft. De toplaag kan sneller uitdrogen, of 'lijkt' tenminste sneller uitgedroogd, zoals bij akadama. Dit is vooral het geval in de zomer natuurlijk, bij felle zon en hoge temperaturen. Ik heb de indruk dat de temperatuur zo heel fel niet meer schommelt in mijn substraat, ook mooi meegenomen. Dus elke dag goed gieten, doe je dit niet, dan zal je idd snel schade krijgen, 2 dagen in de zomer zonder water met dit soort substraten, geen goed idee, u bent gewaarschuwd. Soms wat bijwateren bij heel warme zonnige dagen. Op bewolkte dagen, en met gemiddelde temperaturen blijft het substraat soms verrassend lang 'vochtig' uitzien, als je de uitgedroogde toplaag wegvaagt met je vinger zie je daaronder een substraat dat nog vochtig is. Zelfs al houdt zeoliet goed en lang vocht vast, elke dag gieten zorgt niet voor een waterziek substraat; dit is onmogelijk bij zeoliet. De wortels komen met het water in contact via de vochtige korrel, niet rechtstreeks met bijvoorbeeld waterzieke sompige potgrond. Luchtig en toch vochtig dus; vocht dat geleidelijk afgegeven wordt naargelang de wortels opnemen. In extremis natuurlijk ook wanneer het uitermate heet weer is in putje zomer, maar dat zal altijd wel eigen zijn aan kleine bonsaischalen, tenminste als je die in volle zomer in volle zon laat staan.
Bemesting (!):
Wat meer en anders dan mijn oude (potgrond)mengsel: om de twee weken een basisbemesting met gewone (goedkope standaard) vloeibare mest met een N-P-K bemesting. Kies géén 'bonsai'meststof met heel lage NPK (bijv. 6-6-6), het mag gerust hoger, vooral het stikstofaandeel. Ik durf zeker 10-10-10, als ik dan theoretisch moet vergelijken tussen de basis 6-6-6, de onderlinge verhoudingen NPK zullen idd wat schelen. Doe je dit niet, zal je plant/bonsai niet kapotgaan, maar dan moet je tevredenheid nemen met mindere groei, uiteraard.
Daarnaast minstens 1 keer (eerdere 2 keer) per jaar (voorjaar, en zomer) een goede bemesting met een (vaste of vloeibare, organische of niet) mest die behalve NPK ook een hele resem sporenelementen (zink, mangaan, koper, molybdeen, enzovoort) en micronutriënten bevat, omdat het substraat 'arm' is en géén organische stoffen bevat waar sporenelementen inzitten. In zeoliet zelf zit dit ook, maar dat voldoet niet ten eeuwigen dage.
Wat ik vanaf 2012 zeker van plan ben is minstens 1 keer per jaar (vroege lente bij zwellen van de knoppen) begieten met een wortelstimulator (op basis van algen), dit is een gekend middel in de tuinbouw en sierteelt en levert prachtige resultaten. Zeker voor bomen die pas verpot zijn, en om ze meteen te laten aanslaan in hun nieuwe substraatomgeving.
Eigenlijk is het leven vanaf nu makkelijker geworden: gieten is makkelijk, niet twijfelen, het substraat kan niet waterziek worden, gewoon gieten tot het eruitloopt. En alleen een goede bemesting volgen, geen gaten laten vallen, of niet tussendoor je bemestig omslaan en niet meer weten wat je doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten