Vandaag opnieuw verpotdag, voor mijn (engelse) veldiep ofwel ulmus procera. Eigenlijk hetzelfde als ulmus minor voor zover ik kon achterhalen en over nalezen. Gladde iep is de nederlandse naam in dat geval.
Dit boompje heb ik in 2007 aangeschaft als startplant in een bonsaizaak. Het is één van de weinige die ik dus 'gekocht' heb. Ik had bij aankoop meteen gezien dat de takkenstructuur alleen uit éénjarige scheuten bestond, zonder vormgeving. In 2008 heb ik daarom alles weggesnoeid, enkel het stammetje hield ik over, en de aanzet van de gesteltakken (stompjes). In 2010 voor het eerst bedraad, na snoei en selectie van takken.
Tot en met 2010 heeft het zo wat gekwakkeld met de groei, eens een jaar redelijk en eens een jaar wat minder, hij heeft het duidelijk af en toe wat moeilijk gehad. Iep durft wel eens een moeilijke zijn, en is wel wat gevoelig.
In 2011 heb ik ook dit boompje in mijn nieuwe substraat gezet. Hij heeft het redelijk goed gedaan, maar opnieuw niet uitstekend omdat de groei vrij laat in gang kwam, en omdat hij een bladvlekkenziekte opgelopen had.
Desalniettemin is er al aardig wat groei bijgekomen (zie foto's) en zit er al een mooie structuur in. Bij het ontwarren van de kluit kon ik vaststellen dat het substraat wel een positieve impact heeft gehad op het aanmaken van talloze nieuwe wortels, en veel haarwortels. Ideaal om mee verder te doen. Voor 2012 kreeg hij opnieuw hetzelfde substraat, 100% zeolietkorrels gemengd met een flink handvol gedroogde koe- en kippenmest, en rondom de wortels myccorhizae in gedroogd granulaat gestrooid.
De look van de boom is een iets vrijere look, komt ook wat meer natuurlijk over dan een heel gestyleerde bonsai. Een geslaagde keuze vind ik zelf. Uiteraard moeten de sterkste takken nog verdikken, moet er wellicht nog eens een snoei/takkenselectie plaatsvinden, en moet er dan nog verfijnd worden.
Foto 1 van 2008, foto 2 van 2010, foto 3 van 2011, rest van de foto's van vandaag.